An doras dubh

Bon voici le début de ma nouvelle fic.

Le sujet: Dublin tout est tranquil, Cassie Ó Súilleabháin et Killian Pluincéid sont deux inspecteurs d epolice qui naviguent entre affaires de vols, tabassage enfin bref une vie toute calme. Une série de meurtres violents à lieu tout à coup.
Le criminel ne laisse aucune empreinte, aucun indice, la police est perdue sur cette affaire. Jusqu'au jour où un homme est retrouvé sur le lieu d'un des crimes. Il ne se rappel de rien de ces derniers mois. Est-il coupable?
Son seul souvenir une porte noire.

Voilà une histoire entre enquête policière et psychanalise.

An doras dubh

Chapitre 1:
Oíche na coise tinne

Au petit matin les rues de Dublin commencent à prendre vie. Dans le petit appartement situé au quatrième étage un réveil sonne. Une main surgit de la couette et tout en tâtonnant cherche le petit appareil électrique. Une pression sur le bouton du dessus suffit à l’éteindre. Dans le lit Killian grommèle après cette fichue sonnerie. Il s’assoit et prend un moment pour s’accoutumer à la pénombre de la chambre. Les yeux plissés il regarde l’heure. 7H30. Le mal de crâne qui lui taraude la tête lui fait comprendre qu’il n’aurait pas du aller au pub Mac Kenzie hier, ou du moins il aurait du se restreindre à la consommation de bière. Nonchalamment il se lève et part en direction des toilettes. Il se cogne le pied au passage sur le lit.

-FraochÚn !!!!!

La journée commence plutôt mal. Appuyé d’une main contre le mur des WC il se vide la vessie des restes de l’alcool absorbés la veille. Un rot aux relents de Guinness lui échappe. Killian passe dans la salle de bain pour s’y laver les mains. Il s’asperge le visage d’eau ce qui a tendance à le réveiller pour de bon. Il se regarde dans le miroir et se caresse le menton. Il sent sous ses doigts cette barbe de quelques jours. Il sait qu’il devrait se raser, mais en fait cela le fait chier. Ou bien fait-il cela pour emmerder son patron. A cette idée il esquisse un léger sourire. Un rapide brossage de dents et il repasse dans sa chambre. Il finit par attraper les vêtements qui traînent au sol et les enfile. Un simple jean usé et un t-shirt blanc. Dans la cuisine il récupère un mug dans l’évier et le lave vite fait, puis y verse du café. Pendant que celui chauffe dans le micro onde il se fait deux tartines de beurre. La sonnerie du minuteur retenti. Il sort son café et l’avale. Le liquide le brûle légèrement la langue. Une fois son petit déjeuner avalé, il s’assoit dans son canapé et enfile des dock martins. Il attrape son sweat gris et le passe. Devant la commode où sont entasser divers papiers, il se saisit d’une arme rangée dans son étuis et le fixe à sa ceinture sur le coté droit. A coté se trouve sa carte et son badge. Il les prend et les range dans la poche intérieure de son blouson accroché sur la porte d’entrée. Il enfile la veste et sort de l’appartement. A l’extérieur de l’immeuble il lève les yeux vers le ciel. Des nuages gris s’amoncèlent. Il va pleuvoir. L’inspecteur Pluincéid entre dans sa voiture. A l’intérieur il allume une cigarette et démarre. La voiture s’éloigne alors que le vent commence à se lever.

***

Assise sur son canapé, Cassie Ó Súilleabháin regarde fixement la photo d’une jeune femme. Ses yeux sont emplis de tristesse. Du bout des doigts elle caresse le visage. Les larmes coulent ses joues. La ressemblance entre les deux femmes est flagrante et pourtant elles ont toutes deux quatre ans d’écart. Ebony était sa petite sœur, celle sur laquelle elle a toujours veillé, sauf ce jour là. La première à se marier, celle qui a fait de hautes études et occupait un poste important, celle qui rendait les parents fiers. Cassie à toujours été incomprise. Toute petite déjà elle préférait les jeux des garçons, jouer aux cowboys et indiens, au policiers et aux bandits. Elle se mettait toujours dans la peau de ceux qui faisaient régner l’ordre et la justice et ce n’est guère surprenant si elle avait décidé d’entrer dans la police. Mais pour ses parents ce métier ne correspondait pas à celui d’une femme, surtout dans la criminelle. Heureusement que sa petite sœur avait été là pour l’épauler. Sans elle, elle aurait surement abandonné son objectif et se serait trouvé un job plus dans l’idée de ce que ses parents envisageaient. Sur la table basse son portable vibre. Elle le prend et regarde sur le petit écran le nom qui s’y inscrit  « Pluincéid ». Elle prend un moment avant de répondre. Juste de quoi s’assurer qu’il ne puisse pas entendre la tristesse dans sa voix. Elle finit par décrocher.

-Allo!

La liaison n’est pas terrible avec ce temps. Quelques grésillements lui torturent l’oreille.

-Salut Cassie, je suis en route pour le bureau, tu veux que je vienne te chercher?

-Non ça ira, je m’apprêtai à partir. On se rejoint là-bas.

-Ok! A toute de suite.

Elle raccroche. Habituellement elle aurait accepté l’invitation de son ami mais pas aujourd’hui. Aujourd’hui elle a besoin d’être seule pendant un moment. Délicatement elle repose le cadre sur la table et se lève. Après avoir enfilé son imper elle sort de chez elle. Sa vieille voiture est garée à quelques mètres de là. S’abritant comme elle peut, elle fonce vers le véhicule. Une fois dedans elle inspire un bon coup et se force à sourire. Elle ne veut pas montrer sa peine à ses collègues. Elle doit faire bonne figure. Cassie démarre et part en direction du poste de police.

Cassie arrive au poste de police. Celui-ci est un vieux bâtiment datant de deux ou trois siècles. Il a été classé par l’UNESCO. Ce vieil immeuble de quatre étages à toujours abrité des agents de l’ordre. Le temps que Cassie gagne la porte, elle se retrouve trempée de la tête aux pieds.

-Putain de temps!

Elle pénètre à l’intérieur et se dirige vers l’escalier. Avant de le gravir, elle s’arrête au bureau d’accueil.

-Salut O’ Hardy!

L’agent O’ Hardy a été placé à l’accueil suite à une balle reçue lors d’une mission qui l’a estropié au niveau de la jambe droite. Etre assis le cul sur une chaise à longueur de journée ne l’a guère arrangé. Il a prit plus de poids, lui qui n’était pas déjà tout maigrichon et il ne fait rien pour en perdre. Son visage rougeaud par la chaleur des radiateurs se lève alors que la jeune femme l’appel.

-‘Lut.

-Quoi de neuf?

-Pas grand-chose. La routine habituelle.

-Ben au moins on peut dire que tu as un boulot peinard.

Il lui sert un large sourire. Cassie passe à coté de lui et monte jusqu’au troisième étage où se trouve son bureau. La pièce est immense et composée de plusieurs petits bureaux. Aucun n’est épargné par le fouillis. Tout le monde est occupé à diverses affaires et ceux qui n’ont pas grand-chose à faire se retrouvent autour de la machine à café. Cassie s’arrête un moment et regarde en direction de la salle qui se trouve à sa droite. Par la baie vitrée elle observe les agents de terrain et de patrouille en pleine réunion. Leur chef, un grand black, leur donne leurs ordres de mission et leur quartier de surveillance. Elle se souvient quand elle est arrivée ici et qu’elle participait elle aussi à ces réunions. Elle était jeune recrue à l’époque, pleine de rêves, avec l’ambition de nettoyer les rues de toute criminalité. Il lui aura fallut une journée de patrouille pour se rendre compte de sa sottise et faire face à la réalité. Elle salut l’officier d’un geste de la tête que celui-ci lui rend, puis elle avance vers son bureau. Il est entièrement recouvert de diverses paperasses, de stylos, crayons et dossiers. Une large partie est occupée par son ordinateur. Au bureau face à elle son collègue et partenaire sirote tranquillement son café. Elle s’assoit.

-Salut Cass’

-Salut Killian. Désolé pour tout à l’heure, mais j’avais besoin d’être seule.

-Pas de problème…… Encore ta sœur?

-Oui.

Killian ne dit rien de plus. Il sait à quel point le sujet est douloureux. Si elle en sent le besoin d’en parler, elle le fera d’elle-même.

***

Le truc en plus c'est que je la traduit en Irlandais. Bon après ne connaissant pas trop la langue j'ai peut être fait des erreurs.

An doras dubh

Chaibidil 1:
Oíche na coise tinne

I go luath ar maidin go bhfuil an shráideanna Bhaile Átha Cliath ag tosú ag teacht ar an saol. San árasán beag ar an urlár ceathrú de fáinní clog aláraim. Thagann le lámh ó na Clúdaíonn agus groped agus ar lorg an fearas leictreach beag. Bhrúnn tú an cnaipe barr bhfuil go leor chun dul ar ceal. Killian growled sa leaba tar éis an fáinne diabhal. Suíonn sé síos agus tógann sé tamall dul i dtaithí ar an dorchadas an tseomra. Súile cúngaithe tá sé anois. 7:30. Déanann an tinneas cinn a pierces an ceann dó a thuiscint nach mbeadh sé ag dul go dtí an teach tábhairne MacKenzie inné, nó ar a laghad go mbeadh sé a bheith teoranta do thomhaltas beoir. Casually arduithe agus téann sé i dtreo an leithreas. Bangs sé a chos i rith ar an leaba.

-FraochÚn !!!!!

Tosaíonn an lá in áit go holc. Brúite lámh in aghaidh an bhalla na leithris a fholmhú an lamhnán, tá sé fós ar alcól ionsúitear an lá roimhe sin. Burp le leideanna de Guinness éalaíonn. Killian ar siúl sa seomra folctha a nigh a lámha ann. Steallóga sé a aghaidh le huisce a bhfuil claonadh a osclaíonn sé suas le haghaidh maith. Breathnaíonn sé ar an scáthán agus stroked a smig. Mothaíonn sé a mhéara go féasóg ar feadh roinnt laethanta. Tá a fhios aige ba chóir dó shave, ach i ndáiríre is é seo an cac. . Nó an bhfuil sé go bhfuil a piss as a Boss. Chun an smaoineamh seo sceitsí sé gáire beag. A tapaidh scuabadh agus tuairisceáin a seomra. Ghabh sé deireadh na héadaí atá suite ar an talamh agus iad a chur ar aghaidh. A jeans simplí agus bán caitheamh T-léine. Sa chistin fhaigheann sé a mug sa doirteal agus nite go tapa, ansin pours an caife. Cé go bhfuil an teas sa micreathonn sí dhá slisní ime. An glaoch ar an t-amadóir sounded. Bíonn sé a chuid caife agus fáinleoga. Dónna an leacht an teanga beagán. Chomh luath agus a shlogtar bricfeasta, suíonn sé ar an tolg, agus a chur ar duga Martins. Grabs sé a allais liath agus focal faire. Os comhair an Dresser ina piling páipéir éagsúla, ghabh sé gunna a stuáiltear ina cás agus seasta chun a crios ar an taobh deas. Aghaidh a sé a chárta agus a suaitheantas. Bíonn sé iad agus áiteanna iad sa phóca taobh istigh de a seaicéad ar crochadh ar an doras. Cuireann sé an seaicéad agus amach as an árasán. Lasmuigh den fhoirgneamh Breathnaíonn sé suas ar an spéir. Scamaill liath S'amoncèlent. Tá sé ag dul go dtí báisteach. Cigire Pluincéid ina charr. Inside soilse sé toitín agus a thosaíonn. Gluaiseann an carr nuair a thosaíonn an ghaoth ag ardú.

***

Ina shuí ar a couch, ag stánadh ar grianghraf Cassie Ó Súilleabháin ar bhean óg. Tá a chuid súile iomlán brón. Fingertips caress a aghaidh. An Tears sreabhadh síos a leicne. Is í an chosúlacht idir an bheirt bhan soiléir agus fós tá siad an dá ceithre bliana ó chéile. Bhí a dheirfiúr ebony beag, an ceann ar a lorg sí i gcónaí, ach amháin an lá sin. An chéad chun pósadh, ceann a rinne scoil ard agus bhí áit thábhachtach, ceann a rinne na tuismitheoirí bródúil as. Cassie curtha misunderstood i gcónaí. Cheana féin an-bheag is fearr sí na cluichí a imirt agus Indians Cowboys buachaillí, na póilíní agus bandits. Sí a chur i gcónaí i na bróga na ndaoine a bhí ord a choimeád ar bun agus an cheartais agus tá sé Ní haon ionadh más rud é gur chinn sí a bheith ar na póilíní. Ach do thuismitheoirí nach raibh an post seo a mheaitseáil go bhfuil ar bhean, go háirithe i gcoir. Dea-uair, bhí a dheirfiúr bheag ann chun tacú leis. Gan é, is dócha go mbeadh sé tugtha suas a sprioc agus go mbeadh a fuair post níos mó i smaoineamh ar cad a tuismitheoirí atá pleanáilte. Ar an tábla caife vibrates a ghuthán póca. Bíonn sí é agus tá sé ar an scáileán beag an t-ainm atá inscríofa Pluincéid. Tógann sé tamall roimh fhreagairt. Díreach go leor chun a chinntiú nach féidir é a chloisteáil ar an brón ina ghlór. Dar críoch sí suas ag titim amach.

-Dia duit!

Níl an nasc leis an am a uafásach. Roinnt chluas crackling torturing air.

-Cassie-Hi, Tá mé ar mo bhealach chun na hoifige, ba mhaith leat teacht liom a gheobhaidh tú?

-Ní bheidh sé, tá mé ar tí é a fhágáil. Féach tú ann.

-OK! Féach leat go luath.

Hangs sí suas. De ghnáth, go mbeadh sí tar éis glacadh leis an gcuireadh an cara a nach bhfuil ach inniu. Anois, ní mór é a bheith ina n-aonar ar feadh tamaill. Luíonn sé réidh faoi an tábla agus arduithe. Tar éis dó donning Raincoat fhágann sí abhaile. Tá a charr páirceáilte aois cúpla méadar ar shiúl. Hiding agus is féidir léi, luachra sí leis an bhfeithicil. Chomh luath agus taobh istigh spreagann é a thriail maith agus iachall aoibh gháire. Níl sé deacair a thaispeáint lena chomhghleacaithe. Ní mór dó súil go maith. Cassie thosaíonn agus a théann i dtreo an stáisiún póilíní.

Cassie thagann ag an stáisiún póilíní. Tá an foirgneamh sean de dhá nó trí chéad bliain. Bhí rangaithe sé ag UNESCO. Tá an sean fhoirgneamh ceithre stór lonnaithe i gcónaí ar an oifigigh an t-ordú. Faoin am Cassie bhuaigh an doras, a chríochnaíonn sí sáithithe suas ó cheann go ladhar.

-Fucking-am!

Faigheann sé taobh istigh agus siúlóidí i dtreo an staighre. Roimh an gcuairteoir, stopann sé ag an deasc.

-Hi O' Hardy!

Cuireadh Oifigeach O’ Hardy ag an bhfáiltiú tar éis é le piléar le linn misean go bhfuil crippled ag an cos ceart. Ní Ina shuí do asal i gcathaoir an lá ar fad raibh socraithe. Thóg sé mheáchan níos mó, ní raibh sé go maith cheana féin skinny agus a dhéanann sé aon rud a chailleadh. Ardaíonn a aghaidh ar an radaitheora teasa Ruddy ó am céanna leis an mbean óg an glaoch.

-Dia duit!

-Céard atá Nua?

-Gan mórán. An ghnáthamh is gnách.

-Ar a laghad is féidir linn a rá go bhfuil tú post cushy.

Freastalaíonn sé ar aoibh gháire leathan. Cassie misses air agus a théann chuig an tríú hurlár nuair a oifig. Tá an seomra mór agus tá sé comhdhéanta de roinnt oifigí beaga. Bíonn tionchar ag an tranglam go léir. Tá gach duine gnóthach le gnó éagsúla agus iad siúd nach bhfuil i bhfad a bhailiú ar fud an meaisín caife. Cassie stadanna do láthair agus táim i dtreo an seomra go bhfuil a cheart. Amach an fhuinneog uaireadóirí sí réimse na n-oifigeach agus na patróil le linn cruinnithe. Tugann a n-cheannaire, dubh mór, iad a n-orduithe, agus monatóireacht a dhéanamh ar an gcomharsanacht. Cuimhníonn sí nuair a tháinig sí anseo agus ghlac sí páirt freisin i na cruinnithe seo. Bhí sí ina earcú óg ag an am, atá lán de aisling, leis an uaillmhian a ghlanadh na sráideanna in aon choir. Tá sé Bhí patróil lá a bhaint amach a Baois agus réaltacht chun aghaidh. Tá sé Dia duit oifigeach de chuid nod a dhéanann sé dó, agus ansin roimh ré lena oifig. Tá sé clúdaithe go hiomlán le páipéir, pinn éagsúla, pinn luaidhe agus fillteáin. Déantar cuid mhór áitiú ag ríomhaire. Oifig i os comhair a chomhghleacaí agus comhpháirtíochta go ciúin sipping chuid caife. Suíonn sí.

-Hi Cass’

-Hi Killian. Tá brón orainn le haghaidh díreach anois, ach is gá dom a bheith ina n-aonar.

-Fadhb ar bith ... ... Fiú amháin do dheirfiúr?

-Tá.

Killian dúirt aon rud níos mó. Tá a fhios aige conas is ábhar painful. Má mhothaíonn sí ar an ngá a labhairt, beidh sé é féin.

***

Je viens de lire ça, ça me plait bien. Ce qui me plait le plus pour l'instant c'est les personnage et ta façon d'écrire à propos d'eux. Enfin rien qu'avec ce texte là je me les imagine déjà très bien

Merci

En effet je cherche surtout à m'interesser dabord aux personnages plutôt qu'à l'histoire, je ne veut pas que ce soit elle qui prenne le dessus et que mes persos soient noyés dans une enquête avec plein de révélation/coup de theatre.

Mais surtout quand j'écris sur eux, je pense aussi à comment ils seraient en dessin, en film et c'est pour cela que je les étoffe.
Après je veux aussi éviter les clichés (pour ça qu'un tit voyage en Irlande s'impose ) connaitre des quartiers de la ville, des endroits connus etc...

T'as raison ouai, j'ai choisi l'Irlande aussi parce que c'est le pays que je connais le mieux, et que la Suisse ben... j'avais pas envie!

[Vous devez être inscrit et connecté pour voir ce lien]

Le lien pour lire les 2 premiers chapitres en intégralité, pour le moment je n'ai pas mis la version Irlandaise ayant un problème avec mon traducteur

J'aime bien, mais attention au fautes et aux tournures de phrases pas toujours correcte. Et puis tu oublies des mots parfois.

les tournures de phrases j'ai du mal avec ^^, les fautes (ben je vais tirer une balle dans la tête au correcteur d'ortho qui les voit pas)

Par contre je vais relire pour voir où il manque des mots

et merci ^^

En fait, je trouve que tu fais des phrases très courtes, ce qui n'est pas un mal (moi j'ai tendance à faire des phrase à rallonge). Mais du coup ça sonne vachement "sec", y'a des passages qui mériteraient d'êtres plus développés, parce qu'au final tu décrit bien les personnage mais pas assez l'environnement dans lequel ils évoluent.
En fait tu décrit beaucoup leurs actions mais pas l'environnement, et au final ce sont des action que tu décris en plusieurs petites phrases alors qu'en une ou deux ça fonctionnerait. En fait j'ai remarqué, y'a beaucoup de points, mais très peu de virgules.

Je prends un exemple au pif :

Citation :

Devant la commode où sont entasser divers papiers, il se saisit d’une arme rangée dans son étuis et le fixe à sa ceinture sur le coté droit. A coté se trouve sa carte et son badge. Il les prend et les range dans la poche intérieure de son blouson accroché sur la porte d’entrée. Il enfile la veste et sort de l’appartement.

Devant la commode où sont entassés divers papiers, il se saisit d’une arme rangée dans son étui qu'il fixe sur le côté droit de sa ceinture. Au passage, il prend sa carte et son badge qu'il range dans la poche intérieure du blouson accroché sur la porte d'entré et enfile sa veste avant de quitter l'appartement.

Bref après tout est question du style d'écriture aussi, c'est un avis vraiment subjectif.

nan nan ton avis compte.

Mais je vois ce que tu veux dire. En fait j epense que mon style d'écriture vient du fait que j'écris aussi mes scénars pour mes BD, donc que des représentations des actions à montrer. Un défaut que je dois corriger pour les fics.

en tou tcas merci de tes conseils j'en prend note.

Voici en images les persos de cette fic.

Bon et bien comme je peux pas les mettre en ligne voici les 2 premiers chapitres de cette fic en Irlandais. Bon il doit y avoir encore des coquilles dedans pardon

An doras dubh

Chaibidil 1:
Oíche na coise tinne

I go luath ar maidin go bhfuil an shráideanna Bhaile Átha Cliath ag tosú ag teacht ar an saol. San árasán beag ar an urlár ceathrú de fáinní clog aláraim. Thagann le lámh ó na Clúdaíonn agus groped agus ar lorg an fearas leictreach beag. Bhrúnn tú an cnaipe barr bhfuil go leor chun dul ar ceal. Killian growled sa leaba tar éis an fáinne diabhal. Suíonn sé síos agus tógann sé tamall dul i dtaithí ar an dorchadas an tseomra. Súile cúngaithe tá sé anois. 7:30. Déanann an tinneas cinn a pierces an ceann dó a thuiscint nach mbeadh sé ag dul go dtí an teach tábhairne MacKenzie inné, nó ar a laghad go mbeadh sé a bheith teoranta do thomhaltas beoir. Casually arduithe agus téann sé i dtreo an leithreas. Bangs sé a chos i rith ar an leaba.

-FraochÚn !!!!!

Tosaíonn an lá in áit go holc. Brúite lámh in aghaidh an bhalla na leithris a fholmhú an lamhnán, tá sé fós ar alcól ionsúitear an lá roimhe sin. Burp le leideanna de Guinness éalaíonn. Killian ar siúl sa seomra folctha a nigh a lámha ann. Steallóga sé a aghaidh le huisce a bhfuil claonadh a osclaíonn sé suas le haghaidh maith. Breathnaíonn sé ar an scáthán agus stroked a smig. Mothaíonn sé a mhéara go féasóg ar feadh roinnt laethanta. Tá a fhios aige ba chóir dó shave, ach i ndáiríre is é seo an cac. . Nó an bhfuil sé go bhfuil a piss as a Boss. Chun an smaoineamh seo sceitsí sé gáire beag. A tapaidh scuabadh agus tuairisceáin a seomra. Ghabh sé deireadh na héadaí atá suite ar an talamh agus iad a chur ar aghaidh. A jeans simplí agus bán caitheamh T-léine. Sa chistin fhaigheann sé a mug sa doirteal agus nite go tapa, ansin pours an caife. Cé go bhfuil an teas sa micreathonn sí dhá slisní ime. An glaoch ar an t-amadóir sounded. Bíonn sé a chuid caife agus fáinleoga. Dónna an leacht an teanga beagán. Chomh luath agus a shlogtar bricfeasta, suíonn sé ar an tolg, agus a chur ar duga Martins. Grabs sé a allais liath agus focal faire. Os comhair an Dresser ina piling páipéir éagsúla, ghabh sé gunna a stuáiltear ina cás agus seasta chun a crios ar an taobh deas. Aghaidh a sé a chárta agus a suaitheantas. Bíonn sé iad agus áiteanna iad sa phóca taobh istigh de a seaicéad ar crochadh ar an doras. Cuireann sé an seaicéad agus amach as an árasán. Lasmuigh den fhoirgneamh Breathnaíonn sé suas ar an spéir. Scamaill liath S'amoncèlent. Tá sé ag dul go dtí báisteach. Cigire Pluincéid ina charr. Inside soilse sé toitín agus a thosaíonn. Gluaiseann an carr nuair a thosaíonn an ghaoth ag ardú.

***

Ina shuí ar a couch, ag stánadh ar grianghraf Cassie Ó Súilleabháin ar bhean óg. Tá a chuid súile iomlán brón. Fingertips caress a aghaidh. An Tears sreabhadh síos a leicne. Is í an chosúlacht idir an bheirt bhan soiléir agus fós tá siad an dá ceithre bliana ó chéile. Bhí a dheirfiúr ebony beag, an ceann ar a lorg sí i gcónaí, ach amháin an lá sin. An chéad chun pósadh, ceann a rinne scoil ard agus bhí áit thábhachtach, ceann a rinne na tuismitheoirí bródúil as. Cassie curtha misunderstood i gcónaí. Cheana féin an-bheag is fearr sí na cluichí a imirt agus Indians Cowboys buachaillí, na póilíní agus bandits. Sí a chur i gcónaí i na bróga na ndaoine a bhí ord a choimeád ar bun agus an cheartais agus tá sé Ní haon ionadh más rud é gur chinn sí a bheith ar na póilíní. Ach do thuismitheoirí nach raibh an post seo a mheaitseáil go bhfuil ar bhean, go háirithe i gcoir. Dea-uair, bhí a dheirfiúr bheag ann chun tacú leis. Gan é, is dócha go mbeadh sé tugtha suas a sprioc agus go mbeadh a fuair post níos mó i smaoineamh ar cad a tuismitheoirí atá pleanáilte. Ar an tábla caife vibrates a ghuthán póca. Bíonn sí é agus tá sé ar an scáileán beag an t-ainm atá inscríofa Pluincéid. Tógann sé tamall roimh fhreagairt. Díreach go leor chun a chinntiú nach féidir é a chloisteáil ar an brón ina ghlór. Dar críoch sí suas ag titim amach.

-Dia duit!

Níl an nasc leis an am a uafásach. Roinnt chluas crackling torturing air.

-Cassie-Hi, Tá mé ar mo bhealach chun na hoifige, ba mhaith leat teacht liom a gheobhaidh tú?

-Ní bheidh sé, tá mé ar tí é a fhágáil. Féach tú ann.

-OK! Féach leat go luath.

Hangs sí suas. De ghnáth, go mbeadh sí tar éis glacadh leis an gcuireadh an cara a nach bhfuil ach inniu. Anois, ní mór é a bheith ina n-aonar ar feadh tamaill. Luíonn sé réidh faoi an tábla agus arduithe. Tar éis dó donning Raincoat fhágann sí abhaile. Tá a charr páirceáilte aois cúpla méadar ar shiúl. Hiding agus is féidir léi, luachra sí leis an bhfeithicil. Chomh luath agus taobh istigh spreagann é a thriail maith agus iachall aoibh gháire. Níl sé deacair a thaispeáint lena chomhghleacaithe. Ní mór dó súil go maith. Cassie thosaíonn agus a théann i dtreo an stáisiún póilíní.

Cassie thagann ag an stáisiún póilíní. Tá an foirgneamh sean de dhá nó trí chéad bliain. Bhí rangaithe sé ag UNESCO. Tá an sean fhoirgneamh ceithre stór lonnaithe i gcónaí ar an oifigigh an t-ordú. Faoin am Cassie bhuaigh an doras, a chríochnaíonn sí sáithithe suas ó cheann go ladhar.

-Fucking-am!

Faigheann sé taobh istigh agus siúlóidí i dtreo an staighre. Roimh an gcuairteoir, stopann sé ag an deasc.

-Hi O' Hardy!

Cuireadh Oifigeach O’ Hardy ag an bhfáiltiú tar éis é le piléar le linn misean go bhfuil crippled ag an cos ceart. Ní Ina shuí do asal i gcathaoir an lá ar fad raibh socraithe. Thóg sé mheáchan níos mó, ní raibh sé go maith cheana féin skinny agus a dhéanann sé aon rud a chailleadh. Ardaíonn a aghaidh ar an radaitheora teasa Ruddy ó am céanna leis an mbean óg an glaoch.

-Dia duit!

-Céard atá Nua?

-Gan mórán. An ghnáthamh is gnách.

-Ar a laghad is féidir linn a rá go bhfuil tú post cushy.

Freastalaíonn sé ar aoibh gháire leathan. Cassie misses air agus a théann chuig an tríú hurlár nuair a oifig. Tá an seomra mór agus tá sé comhdhéanta de roinnt oifigí beaga. Bíonn tionchar ag an tranglam go léir. Tá gach duine gnóthach le gnó éagsúla agus iad siúd nach bhfuil i bhfad a bhailiú ar fud an meaisín caife. Cassie stadanna do láthair agus táim i dtreo an seomra go bhfuil a cheart. Amach an fhuinneog uaireadóirí sí réimse na n-oifigeach agus na patróil le linn cruinnithe. Tugann a n-cheannaire, dubh mór, iad a n-orduithe, agus monatóireacht a dhéanamh ar an gcomharsanacht. Cuimhníonn sí nuair a tháinig sí anseo agus ghlac sí páirt freisin i na cruinnithe seo. Bhí sí ina earcú óg ag an am, atá lán de aisling, leis an uaillmhian a ghlanadh na sráideanna in aon choir. Tá sé Bhí patróil lá a bhaint amach a Baois agus réaltacht chun aghaidh. Tá sé Dia duit oifigeach de chuid nod a dhéanann sé dó, agus ansin roimh ré lena oifig. Tá sé clúdaithe go hiomlán le páipéir, pinn éagsúla, pinn luaidhe agus fillteáin. Déantar cuid mhór áitiú ag ríomhaire. Oifig i os comhair a chomhghleacaí agus comhpháirtíochta go ciúin sipping chuid caife. Suíonn sí.

-Hi Cass’

-Hi Killian. Tá brón orainn le haghaidh díreach anois, ach is gá dom a bheith ina n-aonar.

-Fadhb ar bith ... ... Fiú amháin do dheirfiúr?

-Tá.

Killian dúirt aon rud níos mó. Tá a fhios aige conas is ábhar painful. Má mhothaíonn sí ar an ngá a labhairt, beidh sé é féin.

***

Peter Tá dar críoch ar deireadh a lá. fhág sé a oifig agus a chur ar ais chuig a charr. Ar an mbealach éisteann sé U2, a bhanna is fearr leat. Bhí sé i gcónaí ar an saol ciúin, go dtí an dara sraith, rud a fhágann seomra beag don gan choinne. An bhfuil Peter chineál sin de fear nach bhfuil aisling eachtraí móra agus go simplí ar a bhfuil sé Tá saol ciúin de homebody lena bhean agus beirt pháistí. Fiú amháin a oifige curtha in ord breá, gan aon praiseach. Méadaíonn sé an luas a cuimleoirí windshield a bhfuil a bailé teacht ar ais agus pushes an bháisteach throm ag titim go bhfuil stad ó mhaidin. Tháinig sé ar deireadh thiar sa bhaile i dteach beag cloiche bhfuair sé as a seantuismitheoirí. Pulls sé isteach an cabhsa agus ar ais abhaile.
Taobh istigh de na páistí cheana féin ar ais ar scoil. A mhac óg a bhí ina suí ar an tolg os comhair ceann de na teilifíse Léiríonn maith sé sin i bhfad. Ceann eile de na cartúin Seapáine. Ní Peter tuiscint a fháil ar a mhealladh go bhféadfadh na páistí an gcineál seo siamsaíochta. Ruffled sé a chuid gruaige i rith sin i gceist go mutter an leanbh. Martha sa chistin gnóthach é ag ullmhú na anocht béile. Póga Peadar agus leans i dtreo an tábla obair. Traidisiúnta mhias nó a bhfuil sé mar iarracht chun ath-taithí ó bhean chéile. Is breá é a bheith nuálaíoch sa chistin. Cén cuspóir, bhí sé i gcónaí Mystery mór dó. Ach anocht fhaigheann sé le cearc mhaith róstadh san oigheann.

-Cad a dhéanann tú in iúl dúinn an am thart, a bhfuil blas an seacláide sicín agus vanilla?

Tugann sí dó buille de spúnóg adhmaid ar an lámh.

-Leathcheann.

Smiles sé agus póga léi arís. Is maith sé a bhean chéile sásta a fheiceáil, ach cad maith sé go bhfuil an spochadh. Dhreap sé an staighre ar bun an chistin agus dá bhrí sin gnóthachain an urlár. Chun dul go dtí a sheomra Gabhann sé go raibh a Flóra iníon. Tá an cailín crochta fós ar an bhfón, is dócha lena cara is fearr. Cuireann sé aoibh gháire i rith.

-Ná-fanacht ró-fhada ar an bhfón daor.

-OK daidí.

Chomh luath ina seomra fhaigheann sé réidh a oireann agus a bhabhtáil i gcoinne léine. Tá a fhios aige go bhfuil sé fós beagán ama roimh an dinnéar. Gcinnfidh sé a rith. Gach oíche Téann sé a rith cúpla míle is cuma an aeráid. Déanann sé níos mó a choinneáil oiriúnach agus an fás seo a róthrom beag atá mórthimpeall an hips a chosc, mar do pléisiúir.
Ar urlár na talún cuireann sé ar péire de sneakers agus jacket uiscedhíonach a bhain sé céim amach chuig an cochall a chlúdach a cheann. Nuair a thosaíonn sé taobh amuigh a reáchtáil. An cúpla passers-by Buaileann sé ní mór a ghlacadh surely dó le haghaidh amadán do bogshodar sa bháisteach. Ach is cuma cad is maith leis an bháisteach a bhraitheann ar a aghaidh agus an fuaraigh gaoithe. Chun cinn sé le dul chun cinn fada go dtí teacht isteach chuig na hartairí na cathrach. Tá siad seo go léir a fholmhú de choisithe. Mar a théann sé ag clamhsa, bhraith sé pian foréigneach ina thigh a stad glan ina rianta. Rud te ag rith síos a chos. Fós i turraing ní raibh sé i gcéin an fógra dearg le feiceáil ar an pants bán. Cuireann sé lámh amháin ar a ceathar agus bhraith an leacht sáithithe isteach sa fíocháin. Breathnaíonn sé Vermilion leachtach dazed ar a mhéara. Beidh an fhuil imíonn leis an bháisteach. Breathnaíonn sé ar a ceathar. Ansin Tuigeann sé an réaltacht, bhí sé gonta. Surely aon rud go raibh an chuma ó áit éigin. Breathnaíonn sé. Ní dhéanfaidh aon ní. Feiceann sé rud ar bith níos faide anonsé seo mar gheall ar an alley?
Ar chúis éigin, den chineál seo a chur chun nádúr an duine aisteach, ach ina ionad sin a ghlaoch chun cabhair a fháil nó téigh go dtí poitigéir Peadar théann chuig an alley. Cad chuige?
Dúirt sé go mór dó a bheitha fhaigheann duine eile a ghortú a dhéanamh. Ag teacht roimh fheiceann sé rud ar bith. Toisc go bhfuil sé ar tí dul timpeall ar torainn atá éisteacht.

-An bhfuil aon duine ann?

Freagra ar bith ag an fuaime aisteach.

Hey-ho! ... ... .. Éist dhíth orm cabhair ... .... Má tá freagra amháin. Ní mór dúinn ... ....

Ní bheidh Peter ag am a chríochnú a phianbhreith. Is cosúil A láimhe agus pulls isteach an alley.
Leis an pouring rain aon cinniúint, ní féidir aon duine éisteacht leis an cries na pian ó Peter. Siad a threisiú agus ar bhealach a thabhairt le fuaim na báistí pounding an talamh. Éalaíonn A scáthchruth vague as an alley.

***

21H35

Killian Tá tumtha i bhfillteán agus a pháirtí chríochnaíonn suas a dhéanamh ráiteas.

- Pluincéid! Ó Súilleabháin! I mo oifig!

An guth go sounded mbaineann ach Brian Ó Cuinn a n-cheannaire. An dá cigirí fháil ar bun agus téigh go dtí an seomra ar ais. Tá oifig go hiomlán glazed ligean Brian a fheiceáil cad atá ar siúl ar a urlár. Suí an dá próistí.

-Cad a dhéanann sé ceann?

Is Ó Cuinn fear mór mar gheall ar a meáchan cé go bhfuil sé beag. Déan aon botún tá sé seo ar aon saill ach muscle. Agus a bhéarfaidh go bhfuil an gcomhlacht seo mhatánach an ceann Chubby beag Brian topped ag mop chatach na gruaige rua.

muid ach glaoch. Rinne fear le fáil i caolsráid i gceann dár patróil. Tabhair cuairt ar an láithreán a fhiosrú.

Lámha sé dóibh páipéar ón sceideal bloc ar a bhfuil scríofa an seoladh. An dá comhpháirtithe seasamh suas agus a seasamh amach as an oifig.
Killian bhreathnaíonn ar phíosa páipéir.

-Damn-go raibh sé ag teastáil go géar leis an lá atá inniu ann ... ...

***

Carr Cillian tháinig ar an ardán na coire. Tharraingíos sé cúpla méadar de na daoine meallta ag na soilse gealánacha mhaith feithidí chun solais. Cé go bhfuil an bháisteach subsided beagán, rains sé go leor chun soak aon duine taobh amuigh agus é sin á dhéanamh spúinsí. Ach nach bhfuil na daoine go léir a bailíodh anseo cosúil le bheith bothered ag an uisce. Tá siad réidh chun dul tinn ach súil a glimpse píosa marbh, is féidir iad a roinnt titeann na fola ar coiriúil i handcuffs. Riamh Cassie thuiscint cén fáth a dhéanann nádúr an duine le daoine mall síos ag láthair timpiste.

An dá próistí tríd an slua agus taispeáin a suaitheantais ag an ribíní buí marcáil réimse na coireachta. Stiallacha plaisteach a úsáid freisin chun daoine a chosc ó druidim. Ardaíonn an gníomhaire atá i gceannas ar an breathnú réamh ag an teorainn na cártaí agus an téip a lig dóibh pas a fháil.

Sa an alley bhfreastalódh siad ar bailé an tsolais ó na tóirsí atá in úsáid ag gníomhairí a fheiceáil ar an ardán. Uimh streetlights, aon bolgán. Is cinnte go bhfuil aon rud a dhéanamh chun maolú ar an tasc sin Killian. Oibrithe allamuigh a bhaineann leis iarracht a dhéanamh teacht i measc na leideanna truflais agus salachar eile staining an talamh. Daoine eile timpeall an choirp. Is é an dlíodóir chomh maith ag cur tá pictiúir de chuid an chomhlachta. Cassie théann díreach chuig di. Killian glaonna ghníomhaire a iarraidh Cé a fuair sé amach ar an gcomhlacht. An treoir seo le bun an lána.

In aghaidh an bhalla caitheamh gníomhaire toitíní agus féachaint ar a pháirtí óga a fholmhú a Inní ar an choirnéal truflais ar féidir. Killian thagann in aice leo agus féachaint ar an urlacan cop.

-Seo a ógfhear a tháinig isteach ach an réaltacht harsh ar ár ngnó.

Is é an ceann a labhair ach an tacaíocht póilíní. Barraí A aoibh gháire a fhiacla aghaidh nochtadh yellowed ag tobac.

-Cigire Pluincéid. Bhí sé tú a fuair an comhlacht?

Thóg an fear as a balla chun déileáil le Killian.

-Gníomhaire D’Alton, agus anseo an gorm gníomhaire Máirtín.

Mike Tá dhá cinnirí níos airde ná Killian. Os cionn daichead bliain Dealraíonn sé grá na seomraí seánra agus gáire maith. Ach tá sé a phost a chroí agus ní cheadaíonn aon diall.

-Go deimhin. Táimid patról sa limistéar sin go minic.

-Cén chaoi a raibh an fhionnachtain?

An fear óg a fháil sa deireadh ar bun agus an cigire beannú.

-Tá mé leithscéal as sin go léir.

-Ná bíodh imní ort, á urlacan mé i mo chéad corp. Mar sin, don chomhlacht?

-Agus bhí mórán mar ár Flynn is gnách agus mé ar tí é a chríochnú ar ár seirbhís. Sular fhill sé ar an seasamh a ghlacadh i gcónaí againn le caife agus go raibh sé úsáideach sa anocht seo aitheantas fuar.

Bhí Killian nod.

-Mar sin, ar ais nuair a chuirimid ar fáil dár feithicle i rith an tsráid seo deara againn fola a chaolú le huisce ó na báistí. Máirtín leis an gníomhaire tháinig muid ar an alley agus fuair an comhlacht. Chomh luath agus a thosaigh mé a dhaingniú ar an radharc mo chara iarr treisithe.

Killian faoi deara gach rud ina leabhar nótaí. Titeann sé isteach ina phóca taobh istigh.

-Leat a rá go duit filleadh ar do caife. Ag an bpointe seo cad é go díreach?

-I siopa beag le ceithre nó cúig méadar ar shiúl. Ag teacht amach as an cas ar chlé lána.

-An-go maith go raibh maith agat.

Killian seoltar ar ais chun páirt a ghlacadh dá pháirtí.

***

Cé gur chuaigh Killian ar shiúl chun labhairt leis na gníomhairí a fuair an comhlacht Cassie é agus an scrúdaitheoir. Is Ceridwen 'Broin bean óg is fiche seacht mbliana. Tar éis scoil leighis speisialaithe sí i leigheas dlí-eolaíochta mar tá sé i gcónaí ag iarraidh chun cabhrú coirpigh stopadh. Bhí a athair cop maith ach bhí sé riamh di dul isteach na póilíní. Sin é an fáth tá sé chomh maith Scrúdaitheoir a dhéanamh cad a theastaigh uaithi an chuid is mó ach ní disobey a athair.

-Hi Cass.

-Hi Ceridwen.

Is í an bhean óg gléasta i gcomhar gorm dorcha de sheirbhís fhóiréinseach, le péire de buataisí agus lámhainní LaTeX. Oscailte a briefcase ar a thaobh. Oifigigh póilíní bhí ann roimhe sin fabraic ar chuaillí mar tent makeshift, chuig an dochtúir agus an fhianaise a ghlacadh chun fothain ó bháisteach. Bends Cassie síos agus knelt in aice leis an mbean.

-Sin?

-Bhuel nach i bhfad ar an láthair ach amháin go bhfuil an arm ar imeall maith.

Is comhlacht Peadar luí ar an talamh, fillte ar a lámh agus cos i ngach treo a thugann sé puipéad disjointed. Tá a bolg ar oscailt don muineál pubic, extirpated a chroí. Faoin am a tháinig na cigirí dhá Ceridwen raibh am chun iad a chur i prócaí. Is é an fear ar aghaidh contorted isteach figiúr hideous pian a dhéanamh dó breathnú cosúil le saghas bábóg gargoyle nó céir sa mhúsaem an uafáis. Is é an fhuil go léir timpeall air measctha le huisce agus leánn go mall.

-Ina ionad sin, tá an vile a tharla dó. An bhfuil tú ag smaoineamh ar an uair an bháis?

-Ní éasca, ach is dóigh liom an uair seo le 19 go 20 uair. Feicfidh mé níos mó eolas tar éis an autopsy.

-Mar is gnáth, Táim ag feitheamh le do ghlaoch.

-Tá a fhios agat rud ar bith a stopadh tú ó theacht a fheiceáil dom cheana.

Thuirling sí aoibh gháire de complicity. Cassie ar Leagann beagán náire ort. Nótaí Ceridwen agus gáire beag.

-Tagaim tease tú. Nuair a bheidh mé ar an eolas ar fad beidh mé fón.

Cassie as an tent an bhileog Tosaíonn a líonadh le huisce. Ansin, thrasnaigh an smaoineamh a aigne. Dúirt sí gur fiú amháin má ghlacann an dochtúir a chuid ama a bheidh an creatlach a thabhairt i ndeireadh na dála agus é soak go maith. Thosaigh sí Killian.

tú do chuid faisnéise?

sé amach go maith risky mar is gnách. Agus tú?

-Edged arm. Dúnmharú dócha idir 19 agus 20 uair an chloig. Beidh orainn a fheiceáil níos déanaí. Níl aon rud eile?

-Ár tháinig beirt oifigeach as caife beagán eile.

-Féidearthacht amháin-go bhfuil finnéithe?

-Amhras orm ach tá a fhios agat riamh. Agus is gá dom a te suas le beagán. Tugaim cuireadh duit.

An dá cigirí tháinig as an alley agus ceann ar an caife. Tá iriseoirí ar an láthair passersby agallamh a chur ar an choirnéal. Caitheann an dá próistí ceisteanna a fhreagairt gan fiú go eitilt ó gach taobh. Killian Breathnaíonn suas ar neamh.

-Fucking oíche na coise tinne.

Et le chapitre 2


Maith go leor nach bhfuil an siopa mar a dúirt an gníomhaire D'Alton nó caife mar an cumha a dteach tábhairne ach Killian. An neoin flashing an chomhartha a léiríonn an t-ainm "seamair cursed" gach chomhlánú le ceann amháin de na clubanna mar a dtugtar ach amháin go bhfuil sé ach trí duilleoga. Na soilse ag teacht ón taobh istigh agus éalú tríd an fhuinneog an doras agus an streachailt bhá ollmhór chun illuminate an dorchadas máguaird an dá cigirí. Killian pushes an doras ag sounding le clog. Ag an fhuaim jingling roinnt cliaint a n-S dul chuig an teacht. Áitíonn siad agus téigh suí ag an gcuntar. An tábhairne, breathnú ar biker bean ag dul chun freagairt dóibh.

-Cad is féidir liom a dhéanamh duit?

Killian Léirigh chuid na bpóilíní.

-Cigirí agus Pluincéid Ó Súilleabháin. Ba mhaith linn buíochas a iarraidh ort roinnt ceisteanna.

-Ar ndóigh.

Killian cuireann a chárta ina phóca agus thosaigh sé ar an cheistiú.

-Tá cúpla uair an chloig ó shin, chuaigh beirt oifigeach póilíní anseo, an raibh a fheiceann tú?

-Tá, ar ndóigh. Tá siad Mike agus Flynn. Tháinig siad a gcuid caife a ghlacadh mar is gnách ... ..

Stopann sé an chomhrá ar feadh nóiméad nuair a iompú ar a reonn aghaidh agus pale.

-Tharla aon rud a dhéanann sé súil leo?

-Uimh-tá siad ag dul go han-mhaith. Mura bhfuil siad amach comhlacht i filleadh ar a gcuid feithiclí cúpla méadar ar shiúl. Ar mhaith leat rud éigin aisteach le feiceáil sula dtagann siad? Is dócha idir 19 agus 20 uair an chloig.

-Ní ... .. Ár gcustaiméirí rialta tháinig isteach agus leis an bháisteach, annamh iad siúd a fhágann.

-I measc iad, daoine a bhfuil iompar neamhghnách?

-Ní níos mó. Mar a dúirt mé leat úsáid mé agus mé ní a dhéanamh a féin a iompar ar bhealach éagsúil ná mar is gnách.

-An bhfuil tú aigne má dhéanaim fógra?

-Téigh-y.

Killian casadh chun aghaidh a thabhairt ar an bpobal na bhfear agus na mban ag an tábla óil éagsúla alcóil agus ithe roinnt miasa.

-Gabh mo leithscéal.
Killian dúirt, ardú a ghuth sin cloiseann sé gach duine.

-Tá mé an Pluincéid chigire. Tá cúpla uair an chloig ó shin a maraíodh fear i caolsráid le cúpla slat ó anseo, mar is féidir leat a fheiceáil ag féachaint ar na soilse gealánacha.

Roinnt daoine, go háirithe iad siúd atá suite in aice leis an bhá ag breathnú amach. Bhí go leor cloiste agus le feiceáil ar an feithiclí éigeandála, ach bhí ar athraíodh a ionad aon cheann preferring chun fanacht te.

le feiceáil rud ar bith?

Mbogann duine ar bith. Tá cúpla whispers ach gan fianaise. Killian é fós ag fanacht ar feadh cúpla soicind agus ar deireadh thiar a thabhairt suas.

-An-go maith go raibh maith agat as do chomhoibriú. Má riamh cuimhin leat rud éigin a fhágáil mé mo líon agus seoladh an seasamh ag an mbarra.

Agus é seo ach cúpla nóiméad caillte do rud ar bith. Tá ag gach duine ar ais chuig a shlí bheatha agus suíonn an cigire ar a stól.

-Ní Tá brón orainn, a bheith in ann cabhrú leat.

Killian Breathnaíonn smiles agus. Ar a laghad i bhfeidhm é toisc nach bhfuil aon spraoi a fhágáil folamh-láimh, gan finnéithe, gan aon leideanna.

-Leat rud éigin?

-Le do thoil-Dhá coffees.

Feidhmíonn an tábhairne leo.

Lasmuigh de na streetlights teacht ar a thabhairt ar ais go dtí an tsráid i bhfad níos suaimhneas.


Voilà voilà

[Vous devez être inscrit et connecté pour voir ce lien]

chapitre 3 enfin écrit

[Vous devez être inscrit et connecté pour voir ce lien]

chapitre 4 bouclé ................... et maintenant je sais pas où je vais avec cette histoire, bien que j'ai encore quelques idées en tête.

Sacrebleu ‼
J'avais pas vu que tu avais un topic attitré pour cette fic. Du coup, j'avais loupé les petits dessins. Je visualise beaucoup mieux les personnages maintenant.

Bon, j'ai lu les trois premiers chapitres de ta fic il y a de ça une semaine entre deux Hellblazer. Je dois dire qu'elle m'a plutôt plu. Surtout dans son ambiance. On ressent tout le panache d'un bon polar noir, et les caractères des personnages sont bien travaillés pour le moment.

Même si l'histoire ne fait que commencer et que les personnages ne sont pas encore bien présentés, on est vraiment gardé en haleine et on veut en savoir plus, tant sur l'histoire que sur nos deux inspecteurs. Bref, je trouve personnellement que c'est une très bonne mise en situation pour un roman de ce genre.

A part ça, j'ai l'impression que le personnage clé de l'histoire c'est Cassie. Tu sembles la privilégier un peu par rapport à Killian. Tu me diras que ce n'est qu'un début, mais à en juger sur la description de ton 4ème chapitre, tu continues à nous en apprendre davantage sur elle. C'est une très bonne chose (j'ai hâte de lire ce chapitre pour connaitre son passé), mais j'espère que tu ne dénigreras pas Killian qui ne manque pas non plus de charisme pour le moment.

Enfin coté style, je trouve cette fic un peu moins "soignée" que celle que j'avais lue dans ton autre topic. Il y a plus de fautes d'orthographe d'une part, mais surtout, je trouve que les phrases sont simplement juxtaposées, sans articulations. Tu décris les faits un par un, sans vraiment les agencés.

Maintenant que j'ai lu tes commentaires, je comprends mieux : ça fait vraiment script/scénario. Ce n'est pas très grave sur le fond, mais fais quand même attention à ce genre de chose. Une fiction doit être un peu plus "fluide" si on veut maintenir l'attention du lecture.

Je reviendrai sans doute dans la semaine, lorsque j'aurai lu ton 4ème chapitre pour commenter tout ça. En tout cas, bonne continuation et merci de nous faire partager ton aventure qui me plaît bien pour le moment.

Je viens de lire le chapitre 1. C'est pas mal, ça donne envie de connaître la suite. Je suis d'accord avec TheBoogieNovice, tu réussis bien à camper une ambiance de polar.
Par contre, comme l'a dit Sid tu devrais retravailler le style et notamment les transitions entre les phrases et les répétitions. Fais aussi attention aux différents niveaux de langage. Par exemple ça fait bizarre quand l'agent répond en utilisant le passé simple :

Citation :

Donc nous retournions à notre véhicule lorsqu’en passant devant cette ruelle nous remarquâmes du sang dilué dans l’eau de la pluie. Avec l’agent Martin nous nous engageâmes dans la ruelle et découvrîmes le corps. Aussitôt pendant que je commençais à sécuriser les lieux mon collègue appelait les renforts.

merci pour vos encouragements et vos critiques qui me permettent d'avancer et de m'améliorer. Pour répondre globalement, en effet j'ai encore du mal à amalgamer toutes mes phrases afin d'obtenir cette fluidité pour encore plus captiver l'attention du lecteur. Le problème vient surtout du fait que d'un coté j'avais surtout l'habitude d'écrire des scénars pour mes BD et d'un autre ma façon de raconter ma première fic avec des phrases courtes qui était dans le genre de ce que je voulais raconter.

Ici je ne cache pas les difficultés rencontrées pour parvenir au style d'écriture que je désire. Mais pour le moment je me consacre surtout à l'histoire afin de garder cet équilibre entre découvertes et mystères afin de ne pas perdre le lecteur. Par la suite je compte bien retravailler mon style d'écriture et surement reprendre les chapitres déjà écrit ^^

Pour répondre à Boogie, en effet pour le moment je me consacre sur le personnage de Cassie. Bien qu'elle partage l'affiche de l'histoire avec Killian, il est clair qu'au bout du compte son rôle aura un peu plus d'importance que celui de Killian. Mais ne t'inquiète pas,j'ai commencé sur un cahier à travailler le personnage du flic et j'ai déjà quelques trucs en réserve pour lui

Faudra vraiment que je la lise en entier, pour l'instant j'ai lu que le tout début, et je trouve ça déjà très prometteur.^^

voui et j'attend tes remarques aussi

[Vous devez être inscrit et connecté pour voir ce lien]

enfin finit le chapitre 5 .................. en fait c'est compliqué de faire du policier ^^